DAG LIEVE ZENNA

 

 

Lieve Zenna

 

Dag lieve blonde knuffelkont

Dag vrolijke kwispelstaart

Dag vele haartjes op het kleed

Dag neusjes op het raam.

 

Geen vrolijk welkom bij de deur

Geen lekkere roze kriebelbuik

Geen koppie op mijn schoot

Geen enthousiaste blik.

 

Dag lieve, kleine hond

Wat was het fijn met jou

Doe je best op school

Maar maak ook veel plezier.

 

Doe je best in iemands toekomst.

Wees haar ogen of de zijne

Ben een buddy en een vriend

Wees geduldig naast hun benen.

 

Ik zal je missen kleine Zenna,

Je zachte oortjes, je zielige blik

Altijd een knuffeltje in je bek

Je fear of missing out!

 

Alleen ga ik naar huis

Met tranen in mijn ogen

Mijn paarse hart kan alleen maar hopen

Dat jou baasje straks contact wil.

 

Zodat we ooit in de verre toekomst

Weer een keertje je lieve oogjes

En je zachte blonde oortjes

Een heerlijke knuffel kunnen geven.

 

Liefs Marianne

AFSCHEID

 De dag begon al vroeg. Eerst het gewone riedeltje plassen en poepen in de goot, precies 120 gram afgewogen eten in mijn bak, snel opslobberen en een grote boer als toegift.

Een wandelingetje door de wijk aan aan de voeten van het vrouwtje liggen tijdens de koffie.

Foto: samen met rode kater Ozzy op de stoep.

Foto; samen met Jomme in de keuken.
Jomme kijkt me niet aan.

Toen werd mijn mand uitgesopt, twee zakken voer achterin de auto gezet en werd ik een beetje zenuwachtig. Stel dat ik niet mee zou mogen!!!

Neem maar even afscheid van Ozzy en Jomme werd me gezegd. Dus dat heb ik maar gedaan.

Toen mocht ik mee de auto in. Over de 200 km hebben we twee en een half uur gedaan. Maar als verassing stond de reu van het vrouwtje ons op te wachten en hebben we lekker gelunched aan de Amstel. Ik kreeg een lekker konijnenoortje.

Na de lunch gingen we naar een gebouw dat naar honden en koekjes rook.

Ik werd er helemaal een beetje wild van. Ik zag mijn zusje en broertje en nog een hoop andere hondjes. Nou dit ging een super dag worden....lekker keten en dan moe de auto weer naar huis!

Foto; Zenna ligt achter het bedanktegeltje dat je krijgt als de hond
naar school gaat. Haar naam Zenna, jaartal en haar ras staat
erop.

Nadat we kennis hadden gemaakt met jongehondentrainers en de koffie met krentenbollen op waren gingen we een wei in. Ze vinden me wel schattig omdat ik zo klein ben. Ik kreeg een laatste knuffel van vrouwtje en Chris en toen mochten we vrij.

Ik heb lekker gespeeld met alle nieuwe honden. Wel raar was dat. Eentje had een speeltje in zijn bek net als Jomme af en toe. Ik stormde erop af aannemende dat ie em dan snel laat vallen (net als Jomme) ....maar deze deed dat mooi niet. Ik had geen kans. Ook speelde andere honden net zo chaotisch als ik en werd ik zelfs een paar keer beschermd door de trainers.

Toen ik uitgespeeld was was mijn vrouwtje er niet meer. Weet niet waar ze gebleven is. Ik mag nu hokken met een andere hond maar welke dat is weet ik alleen.....

Ik hoop dat het hier net zo leuk is als in Vlissingen. Aan aandacht en knuffels zal het niet liggen en ik beloof dat ik mijn best ga doen!

Waar vrouwtje is weet ik niet. Ik geloof dat ze 3 1/2 uur in de file heeft gestaan en nu het huis aan het stofzuigen is!

LAATSTE DAG

 Wat een feest, alweer naar die grote zandbak vanochtend. Baasje lag nog in bed en wij met zijn drietjes vroeg op pad gegaan.

Foto: Ik lig en Jomme zit.
met een meter tussen ons in op het strand.

Vrouwtje had haar grote camera bij zich voor wat afscheidsplaatjes maar had haar geheugenkaart thuis gelaten. Gelukkig had ze wel haar mobieltje bij zich!

Foto: camera hangt naast mijn favoriete zakje
met koekjes en voetstappen in het zand
op de achtergrond

Ze voelt zich af en toe de Akela van de padvinders, met een zakje op haar buik, fluit om de nek, 2 riemen om haar schouders en nu ook nog een camera zonder kaartje. Maar dat heeft de pret niet gedrukt hoor. We hebben gerend en ik heb weer lekker in Jomme zijn nek en oren gehangen. Ook al bijt Jomme nu meer van zich af dan een tijdje terug. Ik speel nog steeds erg ruw jammer genoeg.

Foto: op het strand in zit met mijn
tong lik ik mijn neus af.

Foto: Zit in het zand met mijn pootje
een klein beetje omhoog.

Wat is het toch heerlijk om zo dichtbij het strand te wonen. Vrouwtje zegt dat dit misschien wel de laatste keer is want wie weet ga ik ooit wel in Limburg wonen!

Daarna hebben we in de tuin gelegen Jomme en ik. We hebben een kong met banaan gehad en later ook nog een grote winterpeen. Ze zullen morgen op school mijn oranje poep wel tegenkomen denk ik.

Mijn baasjes hebben het zwembad opnieuw gestuckt en wij hebben als opzichter gefungeerd. We mochten niet helpen maar dat was niet erg want ik denk dat we anders de smurrie door de hele tuin hadden gesmeerd.

Vanmiddag ben ik heel lief bij vrouwtje gaan liggen naast de tuinstoel. Ze vertelde me vandaag zo vaak dat ze me gaat missen dus dat was wel gepast van me om een beetje in haar buurt te blijven toch!

Foto: Vrouwtje haar gezicht en mijn pootjes
die onder haar stoel uitkomen

En nu lig ik lekker te pitten op de zwarte loper die sinds mijn komst hier in de kamer ligt. Zo zwart als in het begin is ie alleen niet meer door al mijn blonde haren die zich hebben vast gevreten in de loper.

Hopelijk heeft mijn nieuwe adres een goed stofzuiger want ik ben nog steeds een blonde haar verliezende haarbal.

LAATSTE WEEKEND

Foto: op het strand nu kijkend
naar rechts naar de boot.

Foto: Op het strand omkijkend naar links
waar een boot voorbij vaart.

Foto: zittend voor de zee met tong uit de bek
en beetje nat van het water. 

Mijn knuffel is gewassen en verpakt voor als ik klaar ben op school (huh, school?)

Papieren liggen klaar, U-lead en borstel ook......

Er gaat iets gebeuren maar ik ben me van geen kwaad bewust.

Ik krijg een overload aan knuffels en ik ga verrassend veel naar het bos en strand.

Thuis is het minder want ik mag minder in de tuin door de verbouwing. Ze zijn nu met verf aan het knoeien en ze willen niet dat we het aan onze poten krijgen. Of ze bezorgd zijn over onze poten of de afdrukken die we er mee achter laten weet ik niet. Waarschijnlijk een combinatie van de twee. De heg tussen de buren is er ook nog eens uit dus het pad was vrij om te ontsnappen naar de buurhond en aan de andere kant het buurmeisje die mijn grote knuffelvriendin is geworden.

Verder ben ik nog steeds een lieve knuffelkont en maakt de stofzuiger overuren door de grote hoeveelheid haren die ik verlies. Hoop dat mijn nieuwe baasjes een goede stofzuiger hebben!

AFTELLEN

Foto: liggend in de studio

 

Mijn vrouwtje verdwijnt af en toe in haar studio om foto's te maken. Van allerlei bloemetjes in vaasjes of andere dingen.

Er zit een traphekje voor de deur voor ons dus ik denk dat ze geen vieze pootjes of haren wil maar gisteren mochten we er toch even een kijkje nemen.

Nou dat was eigenlijk niets hoor. Beetje zitten en dan een paar felle flitsen om je oren....

Maar ik bleef lief zitten al ben ik er al snel bij gaan liggen.

De foto's moeten nog uitgezocht worden maar eentje komt in mijn afscheidsbrief waar aan gewerkt wordt.

Verder is het thuis een beetje een grote zooi. Het hele huis staat in de steigers omdat het gestuckt wordt. Het is een grote hindernisbaan om binnen te komen maar ik kan goed over de steigerpalen springen. Binnen laten we een voetspoor van witte afdrukken achter. En alle ramen zijn afgeplakt dus lekker naar buiten kijken kan ook al niet meer.

Maar goed. Mijn laatste week is ingegaan zeggen ze thuis. Lekker veel knuffels en hopelijk nog wel een keertje naar het strand om afscheid te nemen van een grote zandbak!

5 MEI, BEVRIJDINGSFESTIVAL

Foto: af liggend op het festival

Vandaag mocht ik weer mee. Dit keer was het wat meer herrie dan gisteren. We zijn namelijk naar het bevrijdingsfestival geweest in Vlissingen. Jee wat een mensen zeg. En wat een fietsen stonden er geparkeerd onderweg. Er was muziek, hele harde muziek waar iedereen vrolijk op stond te dansen en te zingen. Er waren veel kinderen en heel veel ballonnen. Iedere keer als vrouwtje stilstond ben ik er maar bij gaan liggen en af en toe kreeg ik wat lekkers als beloning. We hebben door drukke mensenmassa's gelopen en langs eettentjes.

Ik was de enige hond die binnen mocht dus ik ben best bijzonder toch!

Ik deed mijn best zei vrouwtje maar erg lang zijn we niet gebleven want mijn gehoor ik stukken beter dan dat van de tweevoeters dus vrouwtje vond alleen even proeven lang genoeg!

4 MEI

Foto: liggend in het gras onder wat rode rozen

 Na het avondeten mocht ik nog mee op pad. Niet naar het bos, park of strand maar naar de begraafplaats.

Het was namelijk 4 mei en alle vlaggen hingen halfstok en ik ben naar de herdenkingsdienst geweest. Ik moest stil af liggen en dat ging het eerste kwartier goed maar daarna begon het toch wel erg lang te duren hoor. Een toespraak, wat kinderen die gedichten voordroegen en heel veel kransen die neer werden gelegd. Ik lag in het gras en begon een beetje heen en weer te tijgeren in de stilte. Madeliefjes proeven....nou brokjes smaken beter hoor. Ik was de enige hond en mensen vroegen wat vragen over mij aan vrouwtje. Maar niemand gaf mij eens een lekkere aai hoewel ik mensen best stiekem naar me zag gluren hoor.

Nadat alle kransen gelegd waren hebben we nog een rondje kerkhof gedaan en rozen gelegd bij het graf van een jonge piloot wat vrouwtje heeft geadopteerd en bij haar Oma en Opa. 

En toen weer naar huis waar ik lekker in slaap ben gevallen!